روزی به خانه ام می آیی ؛
من نیستم ،
به قاب عکسم روی طاقچه خیره می شوی ...
روز دیگر به خانه ام می آیی ؛
قاب عکسم نیست اما یادم در خانه جاری است ...
روز دیگری هم به خانه ام می آیی ؛
یادم نیز از خانه کوچیده است ...
این سه لحظه برای یک سفر جاودانه کافی است ...
سلام دوست من لذت بردم .و استفاده کردم ممنون به ما هم سربزن ...
باتبادل لینک موافقی...